Βίκυ! Πέρασαν κι όλας πέντε χρόνια;
Βίκυ! Τι ψέμματα ήταν αυτά; Το έκτακτο δελτίο έλεγε "Έσβησε η μεγάλη ερμηνεύτρια" ...
Βίκυ, δεν σε έχω ξεχάσει. Κάθε μέρα στο facebook, βλέπω συνομηλίκους μου και ακόμα και παιδιά 15-16 χρονών να δημοσιεύουνε τραγούδια δικά σου!
"Εγώ θέλω τη νεολαία, τι με καλούνε στο Καζίνο με όλα τα παππούδια; Θα κάνω του χρόνου κάτι καινούριο, να έρθουν οι νέοι να με ακούσουνε"
Και μου έλεγες για το ραντεβού σου στο Διαβαλκανικό την επόμενη μέρα, τι είναι οι καρκινικοί δείκτες που τους έχουμε όλοι και πρέπει να τους ελέγχεις κάθε τόσο. Με ρώτησες τι όνειρο κακό είδα. Και ήσουν χαρούμενη που πριν από μένα, σου είχε τηλεφωνήσει η Μαίρη Λίντα, που κάθε μέρα έπαιρνε και ρωτούσε για την υγεία σου.
"Όσο ο άνθρωπος πιστεύει ότι θα ζήσει, θα τα καταφέρνει. Η σωτηρία είναι προσωπική υπόθεση"
Φαντάσου, πως ένιωσα όταν μήνες μετά από αυτά τα λόγια ο Γιάννης πήρε το Μακράκη να μάθει νέα σου, ανήμερα της συναυλίας που έκανε η Χαρούλα για σένα.
"Τελικά ο καρκίνος στάθηκε πιο δυνατός από μένα" είπες στον φίλο σου.
Δεν πειράζει μάτια μου, αν κουράστηκες.
Εγώ πάντως πήγα στη συναυλία. Τα μάτια μου από την αρχή τρέχανε. Και περίμενα ως το τέλος πως θα ερχόσουνα. Εξάλλου αν ένιωθες καλά θα ερχόσουνα... Τι άτιμη στιγμή όταν το βίντεο κόλλησε. Όλες οι τραγουδίστριες σωπάσαν για να παίξει το Νυν και Αεί. Αυτό που θα 'λεγες αν ερχόσουν! Και σε αυτή την παύση, 7.000 κόσμος περίμενε να ανέβεις στη σκηνή.
Βίκυ! "Αυτά μου τα 'πες και στο σημείωμα, πες μου για σένα"
Το μικρό χεράκι ήταν βαρύ στα "χαστουκάκια" σου.
"Αγάπη μου!!! Να πας στον Νίκο Αβαγιανό, έχει όλο το αρχείο μου, να πας και να ζητήσεις ό,τι θέλεις!"
Ναι, εκείνη τη μέρα στη συναυλία του Ξαρχάκου, ντυμένη στα κόκκινα. Πως μου αρέσει να διαβάζω τους μελετητές να στέκονται στην ευγένεια και το ήθος σου. Τόσο αυθεντική και όλοι λένε τα καλύτερα χωρίς να κολακέψει ούτε ένας.
Βίκυ, σ' αγαπώ. Δεν είσαι κάποια που αγαπούσα. Έχω το συναίσθημα, από την πρώτη ακρόαση της φωνής, σου ζωντανό. Άκουγα στο στρατό το Νυν και Αεί και ολόκληρος κόσμος μου φανερωνόταν. "Πως το λέει έτσι;" και καινούρια ταξίδια επιτόπου. Σ' ότι δεν καταλάβαινα, νικούσε η επίγνωση πως ερμηνεύεις κάτι πολύ μεγάλο και σοβαρό. Ίσως κι εσύ καμιά φορά να μην καταλάβαινες. Αλλά αυτό το ένστικτο σου... Έτσι κι εσύ ίσως έμπαινες στην επίγνωση του μεγάλου και σοβαρού. Και έτσι έγινες θεά.
Μα πόσα χρώματα υπάρχουν, διαθέσιμα απ' το Θεό για μια ΦΩΝΗ; Όλα τα είχες! Με σένα έμαθα τη λέξη κατάνυξη.
Βίκυ, με όλη σου την μαγεία. Όταν ήρθα στον τάφο σου, σου άφησα ένα άσπρο τριαντάφυλλο. Και το ίδιο βράδυ σε ονειρεύτηκα. Να μου μιλάς ξανά χαμηλόφωνα και να μεταδίδεις τόσο μοναδικά αυτό που έχεις μέσα σου: ΑΓΑΠΗ.
Τυχερός που σε γνώρισα, τυχερός κι ευλογημένος.
Γεια σου.
