Το Σπίτι Του Μαρκ

Στο σπίτι του Μαρκ...
Ο Μαρκ έφυγε. Δεν άφησε κανένα από τα προσωπικά του αντικείμενα.
Μόνο δυο αυγά πορσελάνινα ξέχασε στη ντουλάπα.
Ο Μαρκ δεν μένει πια στο παλάτι του.
Ο Μαρκ μου παραχώρησε το δωμάτιο του.
Ο Μαρκ, ο αυτοκράτορας Μαρκ, οχύρωσε το σπίτι του από όλα τα παλιά συναισθήματα.
Τίποτα δεν θυμίζει τα παλιά...

Στο σπίτι του Μάρκ... ένας άνδρας δυνατός... ράγισε η καρδιά του από αγάπη.
Δώρισε δυο δάκρυα καυτά, στο βασίλειο εκείνο, όπου ζουν οι κατεστραμμένοι έρωτες.
Κάποια μέρα θα σου χαρίσω την καρδιά μου.
Κάποια μέρα θα ζητήσεις τα όνειρα μου.
Στο σπίτι του Μαρκ, ο πόνος, λες κοιμήθηκε
μέσα σε ένα σωρό από κάλτσες
ζευγάρια 100...

Που να 'σαι;
Φοβάμαι το ξημέρωμα.
Θα ζω για κάθε όνειρο μου.

Ο Μαρκ δεν θα ξανάρθει στο σπίτι του.
Κι άφησε μονάχα τη σκιά του. Ποιος μπήκε άραγε, κάποτε στην καρδιά του;
Το σπίτι του Μαρκ, ήταν η μοναξιά μου.
Ο Μαρκ έφυγε. Δεν άφησε κανείς παρηγοριά στο σπίτι αυτό,
κι έτσι, περήφανα έφυγε.
Δεν με αγάπησε κανείς, ώστε από το σπίτι αυτό να φύγω...