Το παιδί με το ακκορντεόν, μπαίνει στο λεωφορείο και οι επιβάτες νιώθουν κατάνυξη από την Bossa Nova.
Tαξιδεύουν με το νου, σε παραλίες κι εποχές, σε αναμνήσεις και στου ονείρου τους φωλιές.
Χωρίς ενοχές,
που το παιδί δεν είναι έξω να παίζει, αφού δεν υπάρχουν πια αλάνες
δεν είναι σχολείο, αφού και να πήγαινε τώρα θα ήταν καλοκαίρι
και στο κάτω κάτω, το παιδί αυτό είναι ξανθό και όμορφο
και κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει απλά για χαρτζιλίκι,
όλοι ακούνε και απλά ταξιδεύουνε
κάνοντας την μόνη μαγική, ίσως, στιγμή της μέρας τους
μισή, χωρίς συνείδηση
απλά να ικανοποιηθεί το ένστικτο μας - η ανάγκη μας να είμασταν αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου